Nieuwsbrief september 2022
De klimatologische herfst is begonnen. De herfst der klimaatdeskundigen. De weerlieden. En die vind ik wel betrouwbaar. De niet deskundigen houden de astrologische indeling aan. Als de zon op 23 september boven de evenaar staat en dag en nacht even lang duren. Is anders, maar ook goed.
Hoe dan ook, de zomer piept er deze septembermaand tussen uit. Met hopelijk nog mooie temperaturen achterlatend, maar ook de nodige regen. Nederland is dus te droog en ook onze kant van het eiland heeft nog geen drup gehad. In tegenstelling tot veel plaatsen om ons heen, waar men prettige nattigheid voelde. Volgens sommige gasten lagen er al pittige plassen in Ierapetra. Alleen was dit maar voor heel even. Je ziet op de foto donkere wolken boven Mournies. Dat was alles hier.
Op augustus terugkijkend constateren wij dat het wat de sfeer betreft best een mooie maand was. Wij hadden in vergelijking met onze vele jaren hiervoor veel Griekse gasten in huis. Alle prettige mensen. Opvallend veel honden. Op een gegeven moment hadden wij zes viervoeters in huis. En geen blafje last. En augustus was op een enkele dag na, ook niet te verzengend. Gemiddeld 31 graden en vanuit het zuiden aankomend over zee, een verfrissende bries. En dan is het dus goed vol te houden. Misschien niet voor de schoonmaakdames Sofia en Linda. Daarvoor is 30+ niet de ideale werktemperatuur. Over hen zo wat meer.
Augustus was qua toerisme wel druk. Vol eigenlijk. Rijen met geparkeerde auto’s die tot voor ver buiten het dorp geparkeerd stonden. En in de kom krom en recht langs de weggezet. De kromme parkeerders bezorgden kromme tenen. Wat een idiotie van sommigen. Maar de politie schitterde over het algemeen door afwezigheid. De bonnenboekjes bleven gesloten in kontzakken hangen, als ze er een keertje wel waren. Handhaving, ik zeg het vaker, is hier echt soms een probleem.
De gemelde parkeersituatie op het plein is wel slip opgelost door het plaatsen van bloembakken, zie de vorige brief. En die zien er nu fleurig uit, dankzij bijeen gebedelde planten. Ook wij doneerden. Ze worden goed onderhouden en ziedaar: geen mens haalt het in zijn hoofd het plein als parkeerplek de gebruiken. Hooguit wordt er eens een bakkie een metertje verplaatst. Op dit plein hopen wij eind van de maand het toerismefeest weer te vieren. Dit heeft enkele jaren op zich laten wachten, dankzij corona en een keer het overlijden van een dorpsgenoot.
September. Wij hebben er echt zin in. Het is onze reünie maand bij uitstek. Het boekingsprogramma vertelt ons van vele namen die wij kennen en die zo dikwijls in september, en ook wel oktober, langskomen en neerstrijken. De tuin is dan het oude Praathuus, met dank aan de Fabeltjeskrant. Met natuurlijk een ‘glaasje grenadine’ a la Isadora Paradijsvogel. Dat drankje maakt prettig gestemde tongen los.
Wij hebben her en der in de maand september, maar ook in oktober nog wel het nodige beschikbaar. Dus wil je aanschuiven? Of juist liever geheel je eigen gang gaan? Dat kan natuurlijk even zo goed. En dan kun je ook van de granaatappelbomen genieten en de vrucht gaan proeven.
Oktober. Ja, dat zal dan echt onze laatste maand zijn. En daarom hebben wij wat in het hoofd zitten. Daarover straks meer.
Maar eerst dertig leuke dagen. Wij wensen je een mooie klimatologische herfst met een volzomers gemoed.
WELKOM NIEUWE OVERBUREN
Al enkele maanden zien wij activiteiten bij de overburen. De koekjeswinkel van Despina werd vorig jaar definitief gesloten. Ruim 16 jaar kwamen er bij tij en wijle heerlijke bakluchten onze kant op. Despina had haar bakkerij vooral in de eerste jaren lekker aan de praat. Ze leverde smikkelgoedjes ook voor bruiloften en doopfeesten. Maar het ging steeds wat minder goed lopen. Hetzelfde lot als 16 jaar daarvoor met het restaurant dat er toen nog in was gevestigd. Dat liep, ver voor onze tijd heel goed. De nu oude buurvrouw kookte de sterretjes van de hemel. Vooral de gasten van ons en van Villa Kastro zaten er graag. Meest achter, op het grote terras daar. De concurrentie werd echter groter en de hongerige vakantiegast begaf zich langzaamaan liever richting boulevard.
En nu komen er na zoveel jaar weer lekkere luchten uit het pand. Sinds vrijdag de 26ste augustus is er een souvlaki/giros restaurant geopend. Ik noem het nog wel een cafetaria, een Gebo (Griekse Febo). Maar dan doen we het toch wel ernstig tekort. Ze hebben een leuke menukaart en die wordt op een heus flink terras gepresenteerd. Inderdaad, het terras achter de voormalige bakkerij.
Er is in al die vele weken voorafgaand aan de opening hard geschilderd, opgeknapt en in de winkel van toen staat nu bak-, braad- en gril apparatuur. Je kunt door de zaak naar achteren lopen om het terras aan de wegkant te bereiken. En ook daar is alles spic and span in de frissigheid gezet.
De uitbater is voor velen van jullie wel een bekende. Angelos. Het is de jongste zoon van Panagiotis van Platanos. Hij heeft meer dan tien jaar daar mede de bediening verzorgd. Hij is inmiddels onder de vleugels van zijn vader weggevlogen en is deeltijd boer en nu ook deeltijd restauranthouder. (van de tweede oudere broers is de middelste, Izaäk, chef kok bij pa. Een heel goede. Platanos zit elke avond nok vol. De oudste, Manos, heeft zijn winkel aan de overkant van Platanos. Hij speelt iedere donderdag Bouzouki onder de beroemde boom.)
Eerlijk gezegd, waren wij aanvankelijk niet zo blij, De gedachte van een Cafetaria aan de overkant. Visioenen met ronkende brommers en puistenpuber gegil. (de jeugd die klit wat bij elkaar in mini rok en Beatle haar). Maar onlangs vroeg Angelos of wij last hadden qua geluid. Ik vertelde hem van mijn aanvankelijke vrees. Hij reageerde resoluut. Hij zorgt er voor dat de rust blijft bestaan. Wij horen een muziekje ver op de achtergrond. En dat is het.
Dus we gaan ons buurschap met vertrouwen tegemoet zien.
Zijn die bedjes overal gratis?
Helaas moeten wij constateren dat niet iedere horeca ondernemer zich daaraan houdt. Er is zelfs eentje, die bedden verhuurt, geen koffie serveert, maar wel de hoofdprijs wil hebben. Hoe gaat het in zijn werk? Hoe voorkom je een minder prettige verrassing?
In principe kun je gratis gebruik maken van bedjes. Mits je er niet je eigen meegebrachte drinken en eten nuttigt, maar het bestelt bij de horeca, waarvan je weet dat die jouw bedden ter beschikking stelt. Het liefst wil men natuurlijk ook, dat je je lunch er afneemt. Op het terras daar, ook soms op je bedje. Een van de restaurants komt zelfs een salontafel brengen met daarop je bestelde eten en drinken. De meesten serveren ook op het strand.
Het samen met vier personen teren op een anderhalve liter fles water, wat we hebben gezien, meerdere malen zelfs, is niet de bedoeling. Is zelfs onbeschoft. Ik heb een keer tussen een restauranthouder en zo’n waterig misbaksel gestaan om een kooigevecht te voorkomen. De eigenaar was wit gloeiend heet. Zeker om de grof gebekte brutaliteit van de (Griekse) onweldoener.
Wij gaan hier niet vertellen welke ondernemers zich niet aan het gratis bedje houden. Ga kijken, het is een enkeling. Vraag of je er gratis mag liggen en bestel uiteraard je natje en liefst ook je droogje. Men zal je dankbaar zijn voor het genoten vertrouwen. Stelt men rare eisen? Ga dan een strandje verder.
We hopen dat dit leuke element van strandvakantie in Mirtos overeind zal blijven. Het is zo’n pluspunt! (Foto: Strandbedden van Petrinos)
UITLAAT
Nog even!
Over de column van augustus
Er zijn nogal wat reactie binnengekomen op de spugende foutparkeerder in de vorige nieuwsbrief.
Het was vooral koddig, wat er toen gebeurde. En ik, Dick, ga voortaan door het leven als Orban, de president van Hongarije….. Lees het anders nog maar een keer.
Dan denk je, ach zoiets is eenmalig. Gisteren was er een wederom dure galbak die wederom vlak voor onze deur stopte. Iets meer ruimte dan de lama van de vorige keer, maar niet minder onplezierig. De chauffeur stapte uit en liep af op de geur van onze welriekende overburen. Hij had trek. Maar onaangenaam was, dat hij de motor liet lopen. Windje vanuit het dorp. Onze voordeur : open. Ik dacht: niet moeilijk doen. Straks word ik nog uitgescholden voor Erdogan of zo. Maar er stapte een tweede heerschap uit. Broek zo laag, dat de eerste tekenen uit de duisternis van zijn schaamstreek zichtbaar werden. En riep hem aan. ‘Mijnheer’ en maakte de beweging van het omdraaien van een sleutel. ‘No’. Was zijn antwoord. Ik wederom beleefd: ‘Parakalo’. Alsjeblieft en weer draaide ik met mimisch gemak een denkbeeldige sleutel om. ‘No! Airco!’ Ik wilde eigenlijk nu wel lekker ontploffen, maar gelukkig zat onze trouwe gast van 102 naast me. ‘Maak je niet druk, Dick’. En zo deed ik! Niet druk.
Maar mijn ogen stonden nog wel op onweer, zoals een meester voor de klas iemand dreigend kan blijven aan kijken. De chauffeur kwam even uit het restaurant naar buiten. En hij werd onmiddellijk gewezen op mij. Die daar. Ik kon niet horen wat ze zeiden. Maar mijn onweer dreigblik deed blijkbaar iets. Met een enorme zucht zette de chauffeur zich in beweging, opende het portier, dook diagonaal achter het stuur en jawel, hij zette de stankmotor af. Kwam weer omhoog om mij nog een keertje brutaal aan te kijken.
Zij zijn nog minimaal een kwartier gebleven. Stel je voor: nog vijftien minuten een lopende diesel voor de ingang. Ik dank mijn gast van 102 hartelijk. Ook zonder een fikse mondelinge terechtwijzing kan het ook. Soms. In dit geval dan.
OKTOBERMAAND WIJNMAAND EN MEER
Onze allerlaatste in een reeks van 18 maal 7 maanden. 126 maanden in totaal, met een smokkeltje in de coronajaren 20 en 21. En dat gaan we niet zomaar aan ons voorbij laten gaan.
En aan de gasten in die maand. We gaan dan een traditie van stal halen. Een traditie die niet ieder jaar plaatsvond. Zo nu en dan. Dan stond, zeg semi traditioneel, in onze kelder een drietal soorten wijn. Van het wijnhuis Lyrarakis. Wit, Rood en Rose.
Voor iedereen die een week minimaal bij ons te gast was. En dit jaar doen we wellicht aan een iets grotere keuze, want Lyrarakis heeft ook een sprankelwijn. ZAZAZU. Lekker koud op drinken en voor eeuwig schijnt de zon. Ook al is het dan inmiddels oktober.
En verder bieden wij een excursie aan in die oktobermaand. Wij weten nog niet exact de datum. We moeten kijken op welke dag de meeste oktobergasten bij ons zijn. Wij laten dat zo spoedig mogelijk weten.
BOEKUUUUUH
En ….. je kunt nog boeken in die oktoberperiode. Is het weer dan nog goed? Is alles dan nog wel open?
ZEKER! Er kan wel eens een buitje vallen. Maar ook dan is de temperatuur nog goddelijk lekker. De bedden staan eveneens nog op het strand en de keukens in bijna alle restaurants functioneren tot eind oktober. Ook dat is een voordeel met menig vakantiedorp aan de noordkant, waar de horeca vaak eerder sluit en het weer ook al minder is. Mirtos heeft nog steeds dat heerlijke sub-tropische klimaat, weet je nog?
Kijk nog eens goed of dat weekje of die tien of vijftien dagen een lekker zomerafsluiting voor je kunnen zijn. Wij zouden het in ieder geval heel leuk vinden.
Neem contact op met Siemon en vraag hem wat hij nog vrij heeft.
info@mertiza.com
NOG EEN ANDER TENTJE
Een paar jaar geleden heeft een inwoner van Mirtos geprobeerd een tweede slagerij te openen. Hij had er aardig in geïnvesteerd. Maar ondanks dat het er mooi uit zag, liep het slachtvee voor geen meter. Na een maand deed de man de deur op slot en die is sindsdien niet meer open geweest.
Totdat…..
Sinds kort is er toch iemand die een gat in de markt ziet voor een ander tentje.
Wellicht jammer voor de Plataan, want die had tot voor kort voor de deur van de gewezen slagerij extra terrasruimte. Inmiddels staan daarvoor in de plaats een paar picknicktafels. En binnen in de nieuwe horecagelegenheid worden broodjes en andere lekkernijtjes verkocht. De uitstraling is best leuk. DIVINE heet het. En de nieuwe uitbaatster is Irini Petraki. Ga het maar eens proberen. Wij wensen Irini heel veel succes.
TOEN EN NU
In onze eerste jaren kochten wij met regelmaat onze voedingswaren onderweg, buiten Ierapetra. Een prettige plek, vooral omdat er meer dan voldoende parkeerruimte was. Daarna verhuisde de LIDL, die was het, naar de huidige locatie. Dichterbij, maar bij tijd en wijle wat rampzalig qua parkeerfaciliteit. En dat werd er niet beter op, toen ook het nieuwe busstation zich als buurman aanmeldde.
Meer dan 12 jaar, minstens, heeft het voormalige LIDL pand leeg gestaan. Er was even sprake van een Chinees bedrijf dat daar een Winkel Li Sinkel zou beginnen. Maar ook dat is al een eeuwtje of wat geleden.
Maar wat geschiedde onlangs? Er ontstonden onlangs ineens allerlei activiteiten en er werd dus in- en uit gereden. Een paar dagen geleden even een kijkje genomen. Ze zijn nog lang niet klaar. Nu komt er blijkbaar wel zo’n Sinkelwinkel, maar of het een Chinasinkelwinkel wordt? Het bedrijf heet WELL. Dat wel. Ik zie gereedschap, huishoudelijke artikelen, wooninrichting, verlichting. Weten we meer? We melden het. Natuurlijk Well.
Kijk op Facebook op WELL FASHION STORE aangaande hun assortiment.
PRIESTER RAP
Rappende priesters vind je op het Griekse eiland Naxos.
Bezoekers van een concert in het dorp Koronida op Naxos werden na afloop getrakteerd op een extra optreden. Een clevere priester pakte de microfoon en verraste het publiek door rocknummers te zingen en het lied ‘Dithesio’ van zangeres Alkistis Protopsalti te rappen.
Hij nam wel de dichterlijke vrijheid om iets aan de tekst te veranderen en nodigde de wereld uit om naar het prachtige Apollonas op Naxos te komen. “Haal me niet weg van thuis, ever me naar het eiland, naar Apollo van Naxos, en ik zal je in mijn armen houden”, zong hij.
Vader Ilias Chryssakis was niet de enige priester die het podium betrad. Een andere priester vermaakte iedereen met de lyra en de Kretenzische liederen die hij zong. Het leverde het tweetal een staande ovatie op.
Wat zou het leuk zijn hier ook zo nu en dan dolfijnen tegen te komen. Zo tussen Mirtos en Tertsa of Chrissi. Ooit op onze vakantie werden wij begeleid door een groepje Dolfijnen tussen Leros en Patmos. Hier dus niet. Daarvoor moet je misschien wel naar Evia. Kijk maar eens naar de indrukwekkende beelden. Het artikel komt van Parakalo:.
Grote school dolfijnen gefilmd in de Golf van Evia
Op dronebeelden is te zien hoe een grote groep van tientallen jonge, adolescente en volwassen dolfijnen voor de kust van Theologos in Fthiotida in de Golf van Evia zwemt. Het is de grootste school dolfijnen die in Griekenland is vastgelegd.
Volgens experts profiteren de populaties dolfijnen en andere zeedieren in de wijdere omgeving van de maatregelen die menselijke activiteiten in het nabijgelegen National Marine Park van Alonissos aan banden hebben gelegd.
De dronebeelden zijn gemaakt door het videoteam van Up Stories. In 2019 spotte het team ook al een spectaculaire dolfijnenshow in de zee bij Theologos.
Vier soorten in Griekenland
In de wateren rond Griekenland komen vier soorten dolfijnen voor:de gestreepte dolfijn (Stenella coeruleoalba), de tuimelaar (Tursiops truncatus), de grijze dolfijn of gramper (Grampus griseus) en de gewone dolfijn (Delphinus delphi).
De gestreepte dolfijn is de meest algemene soort in de Middellandse Zee. De soort werd al afgebeeld op fresco’s uit de Griekse oudheid. Het is een speelse soort, die het gezelschap van boten opzoekt en surft op de golven.
ZOEK: ASSISTENTIE VAN ONZE GASTEN
En qua werk, functie, iets leuks, uitdagends en ja, ook dat, aardig betaald, neem dan contact met ons op. Heel graag zelfs.
OEFENEN
Maar we hebben het er massaal voor over. Het enige wat we in zo’n afwachtsituatie moeten doen is oefenen, oefenen, oefenen. Geduld oefenen. Ik heb me dat veel vaker bijna hardop toegeroepen. Als ik op die vreselijke bank gelddingen moest regelen en er in plaats van vier, slechts twee balies open waren. Met een onafzienbare rij klanten voor me. Oefenen, Dick. Heel veel oefenen. De komst van de mobiel was een bijkomende zegen. Dat
wachtoefenen had dus al een beetje geloond. NOS journaal via een app in een Griekse bank. Kon slechter. Ook op andere manieren leek het wachten beloond. Na jaren hinken op het ene been en dan weer op het andere, kwam er elektronisch bankieren. In Nederland deden we dat al, maar ineens veranderde het muffe geldkantoor in een high tech complex. De lange wachtrijen raakten uitgedund, alleen als je een baliedame of -heer nodig had en er stond een vaak bejaarde persoon voor je, dan duurde dat weer een eeuwigheid. Het oude typje stond niet voor niks aan de 
balie. Artrose, staar en hardhorigheid. Dan heb je wel een hoop hulp nodig. En dus een eeuwigheid. En dus wederom veel oefeningen tot geduld.
De gast is inmiddels al een heel eind richting Heraklion. Ze is er al lang weer weg, als je dit leest.
Tijd is betrekkelijk. Een dag is slechts een zuchtje in de eeuwigheid. Ik ben in het diepst van mijn wezen een optimist. Nou ja, of je zal het moeten hangen, zegt dan de pessimist. Ja, zo lust ik er ook nog wel een paar. Maar goed, wat relativeren kan geen kwaad. Dramatiseren helpt niet. Ook als je, zoals in ons geval, moet nadenken wat de meer en meer nabije toekomst ons zal brengen. De diepgelovige zingt dan: Mij geleidt des Heeren land. Da’s mooi. Maar dan volgt het lied: Moedig sla ik dus de ogen, naar het onbekende land’. Nou, liever nog niet. We willen nog wel wat zuchtjes in de eeuwigheid nu consumeren. En ondertussen raadgevingen ontvangen, graag kort en bondig. Maar ook eerste oriënterende gesprekjes voeren. Internet langs scrollen. Oren en ogen open houden. Dat werk. Maar ook een gesprek met boekhouder en eigenaar. En inarmen bij een kundige collega misschien. Maar schiet het niet op, zoals in die rij van vroeger in de bank, dan maar gewoon doorgaan met de geduldoefeningen.
We moeten vertrouwen hebben dat er iets op het pad komt. Dat ineens het licht aan gaat. En dan het liefst een beetje uit onverwachte hoek. Of zoals Barbra Streisand ooit zong: ‘Love comes from the most unexpected places’. Wie weet wordt Siemon dan beroeps Berenvanger in Noorwegen en ik visfileerder op een Urker vissersboot. Wie weet. Als we maar genoeg oefenen.
En Barbara zingt het nu ook nog voor je:
GRIEKSE PASTEI
BENODIGDHEDEN:
SPRINGVORM 24CM
Ingrediënten
- 8 el olijfolie
- 2 tenen knoflook
- 1 aubergine
- 1 courgette
- 1 rode paprika
- 2 tl gedroogde oregano
- 1 blik super croissantdeeg
- 3 vastkokende aardappelen
- 200 gr feta
- 2 eieren
- 2 el sesamzaad
Verhit de helft van de olie in een hapjespan en bak de knoflook 1 min. Voeg de aubergine toe en bak 10 min. Snij de courgette, de paprika en voeg deze samen met de oregano toe aan de pan en bak nog 5 min. 2. Verwarm de oven voor op 200 °C. Bekleed ondertussen de springvorm met 2/3 van het croissantdeeg. Snijd de aardappelen in dunne plakjes en dep deze droog met keukenpapier. Verhit de rest van de olie in een koekenpan en bak de aardappelschijfjes 5 min. Voeg naar smaak peper en zout toe. 3. Schep de helft van de aardappelschijfjes op het deeg. Schep de helft van de feta en de groente erop. Verdeel de rest van de feta en als laatste de rest van de aardappelschijfjes erover. Schenk het losgeklopte ei erover. Dek de pastei af met de rest van het deeg. Bestrooi met het sesamzaad. Bak de pastei in ca. 20 min. in het midden van de oven goudbruin en gaar.
Transavia sept en okt
Zou zo leuk zijn als je nog zou komen. De maanden september en oktober zijn nog voor je uitgepuzzeld. Kijk anders ook nog even bij Corendon.com. Wellicht leuk om uit Groningen en Maastricht te vliegen. Heen comfortabel. Terug wellicht via Transavia. En dat kan bijvoorbeeld ook nog begin november. Dan is het ineens een stuk goedkoper. Kijk en overleg wat voor jou het voordeligste is.
Tot ziens. Wellicht.
opbouw en onderhoud 
Cyber Shrimp © auteursrecht 2022 
Villa Mertiza