Nieuwsbrief mei 2022
BESTE GASTEN EN VOLGERS
Terwijl we bezig zijn met de invulling van de nieuwe Nieuwsbrief, stuift het zand ons om de oren. Alsof er woeste windvlagen ons dorpje aan zee teisteren. Nou ja, een beetje overdreven, maar zeker is, dat er het nodige zand Mertiza binnenkomt. En ook bij de buren. Iedereen eigenlijk vanuit ons tot aan het volgende kruispunt midden in Mirtos. (stoffoto van Alekos Pantelakis). De bestrating beleeft zijn apotheose. Lees verder in het Monopolieartikeltje.
We blazen het zand uit ons toetsenbord en gaan dapper verder met iedereen welkom te heten. Welkom beste lezers, beste volgers. En fysiek welkom voor de gasten die Mertiza momenteel bezoeken voor een kortere of langere periode als gast.
HIJ IS ER
De nieuw Nieuwsbrief is klaar. Misschien met niet al te veel opzienbarend nieuws, maar gewoon om je even op de hoogte te brengen van het wel en wee hier aan zee.
Wij hebben het voorrecht mensen te begroeten, die hier willen logeren. De aanvragen lopen heel behoorlijk. Siemon is er maar druk mee. En dat vinden wij fijn natuurlijk. Het wordt hopelijk een mooi laatste seizoen. En heus niet alleen qua inkomen, maar ook qua sfeer. De gasten die er nu zijn, hebben het in ieder geval reuze naar de zin. En een zandstormpje op zijn tijd wordt voor lief genomen. Kijk maar eens bij de tarieven van Transavia en Corendon, verderop in onze brief.
NA PASEN
Pasen is inmiddels weer achter de rug. Een week later dan in bijvoorbeeld Nederland en België. Dit jaar een week later. En trouwens volgend jaar ook: 9 april het Katholiek/Protestants Pasen en 16 april het Orthodoxe Pasen. Het werd dit jaar weer gevierd na twee jaar van stilte. De reden is bekend. Gelukkig stond het kerkplein weer gevuld met gelovigen en na het Christou Anesti vlogen de knallers ons om de oren en knetterde het hellevuur onder popje Judas.
Op de zondag van Pasen, een familiedag bij uitstek, bleef het in de horeca van Mirtos muisstil. Onze gasten en de overige vakantiegangers in het dorp konden nergens eten. Siemon en ik hebben toen geregeld dat we met zijn allen, zestien in totaal, bij Lambros in Tertsa terecht konden. Leuk in een kring op het strand borrelen en daarna aan een lange tafel werkelijk heerlijk peuzelen. Het was echt heel gezellig. Wij blij, maar vooral ook onze gasten blij. Ook de stellen uit Wales en uit Duitsland.
SCHOONMAAKDAME
Een dezer dagen hebben wij een gesprek gehad met een nieuwe schoonmaakster. Onze Sofia is zwanger en dat betekent niet meer met volle kracht vooruit. En in het zomerseizoen zal ze zich terug moeten trekken om de nieuwe wereldburger in gezond staat te begroeten. Sofia voelt zich goed en hopelijk zal dat voortduren.
DORPSSTRAAT ONS DORP
Misschien wel de bekendste straat van alle Monopoliestraten. Daar kan geen Blaak, Lange Poten of A kerkhof tegenop. En al helemaal geen Kalverstraat. Dorpsstraat is niet zomaar een straatje in een dorp. Nee, het is de Dorpsstraat van ons dorp. Let op, met twee Essen. En die straat wordt momenteel verder opgeleukt. Deel één, vanaf het begin van Mirtos, ligt er al een tijdje kant en klaar bij. De afgelopen winter zou deel twee het zelfde pretlot ondergaan. Maar… er kwamen geen centen bij. De aannemer moest wel al die duizenden stenen afrekenen en dat gaat nu eenmaal niet, als hij geen geld ontvangt. En…… het regende veel. Daar lachen de Nederlanders wat om. Want stratenmakers van de Lage landen malen daar niet om. Nou ja..
Het is inmiddels begin mei en het grove werk wordt momenteel afgerond. Het is nu een kwestie van gaatjes vullen. Randjes leggen, putjes dempen. Dat werk. En dan is de Dorpsstraat nieuwe stijl een feit. En kan het qua schoonheid niet worden getipt door welke andere straat of welk ander plein dan ook. Ja, het plein wordt ook meegenomen. En heel binnenkort kun je het dorp in- en uitrijden over klankvolle klinkers. En daarmee eindigt een periode van millimetermanoeuvreren. Eénrichtingsverkering bovenlangs en onderdoor chaufferen. En heus, niet iedere dorpsbewoner is een geboren bestuurder. Wij kijken er naar uit.En dan? Waar gaan de bezoekers, inwoners en gasten parkeren? Onze gasten bijvoorbeeld. Want in onze Dorpsstraat hebben wij, zoals bij Monopolie een hotel. Kunnen die gasten hun huurkarretje nog ergens in de buurt stallen? Als er niet mag worden geparkeerd en men doet het toch? ‘Ga direct naar de gevangenis en niet langs af. En u ontvangt geen geld?’
Dat wordt de volgende vraag. Die van de Nieuwsbrief van juni. Dus wordt vervolgd. Het boeiende verhaal van Dorpsstraat ons dorp.
Inspiratie halen wij uit het cabaretverleden in Nederland. ‘Moet eventjes dit stoepje schrobben’. Ooit gezongen door Sylvia Alberts maar later ook door Liesbeth List. Heel koddig. Luister maar:
DE ENIGE IN HEEL MIRTOS
We gaan er nog een half jaar mee door. Tot wij ergens begin november onze deuren sluiten. Wij zijn on ze toetsenborden er al een beetje op aan het voorbereiden. Want ook zij gaan dan met pensioen. ‘Komt er nog wat van?’ Nee, dan niet meer. Maar voor het zover is, mag je nog een aantal hopelijk schone berichten van ons ontvangen. Zo houden wij elkaar dan op de hoogte. Al zeventien jaar lang!
Zijn we hier in Mirtos uniek in en trots op.
VESPA ‘OM OP TE VRETEN’
Tweede Paasdag was het dan zover. De nieuwe pizzeria opende zijn deuren. En direct diezelfde avond was het terras afgeladen. En de avond daarop ook. Toen waren wij te gast. Een prettige sfeer, vriendelijke doeltreffende bediening en … vooral, de pizza was voortreffelijk.
Wij waren Koula en haar kinderen gewend. Altijd fijn er te zijn en altijd heel smakelijk. Haar restaurant heeft nu een totale metamorfose ondergaan. En van de oude menukaart was geen letter meer te vinden. De nieuwe eigenaren hadden nog een geïmproviseerde menukaart. De uiteindelijke laat nog even op zich wachten. Het is grappig dat de pizza van Restaurant Vespa niet te vergelijken is met die van Koula. Maar eigenlijk ook niet van Ca Nova. Beide Italianen hebben toch een eigen houtoven.
We hebben heel lekker gegeten en waren net als een aantal gasten van ons dus zeer tevreden. Overigens ook over de wijn. Zij serveren geen halve liters, zoals we verder in Mirtos gewend zijn. Het ging per fles. Maar wat was die wijn lekker.
Wij wensen de nieuwe uitbaters alle succes. Een goed begin is het halve werk. Zij zijn zeker al verder dan halverwege.
NIEUW IN PLATANOS
En dan nog even een ander restaurant nieuwtje:
De keuken van Platanos is verbouwd. Geheel naar inzicht van Izaak de tweede zoon van Panagiotis. Want deze jonge man is de kok. De chef, zeg maar. En dat doet hij geweldig. Al een paar jaar. Zijn jongere broer Angelos bediende tot aan vorige jaar op zijn eigen wijze. Een beetje losjes. Prima.
Dit jaar staat een bekende van velen van jullie ‘voor’. Het is Jorgos, de zoon van Minas, de man van de toeristenshop ‘We love Mirtos’. Jorgos werkte tot deze winter in het mooie restaurtant Vira Potze in Ierapetra. Dat deed hij eveneens ‘voor’. En heel prettig. Hij is nu de leading man, althans zo ervaren wij het. Hopen dat die samenwerking prima gaat. En we zagen ook Tasos Fytopoulos meehelpen. En zo ziet dan de nieuwe staf van Platanos eruit. Eerste reactie: ‘Geweldig lekker gegeten’.
IERAPETRA WORDT STEEDS MOOIER
Wij kennen de hoofdplaats van onze regio redelijk goed. Maar geldt dat ook voor al onze gasten?
Komen jullie er wel eens om rond te wandelen? Wij geven bij groepsreizen een rondleiding door de stad, onder meer naar de markt, maar ook het Venetiaanse fort en de moskee.
Een sfeerbeeldje met deze video. Ga er, als je hier bent, maar eens struinen.
Oja, het is de meest zuidelijke stad van Europa!! Zuidelijker dan Noord Marokko.
DE GRIEKSE RESTJES VAN CORONA:
VACCINATIE- EN HERSTELBEWIJS PER 1 MEI OPGESCHORT
Vanaf 1 mei is het niet meer nodig om in Griekenland een vaccinatie- of coronaherstelcertificaat te laten zien. Minister van Volksgezondheid Thanos Plevris kondigde dat aan tijdens een persconferentie.
Restaurants, winkels en sportlocaties mogen dan weer op volledige capaciteit draaien.
Vanaf 1 juni is het ook niet langer verplicht om in openbare binnenruimten een mondkapje te dragen. Of dit ook geldt voor het openbaar vervoer en supermarkten zei de minister niet.
Geldig tot 1 september
Plevris wees er op dat de versoepeling van de maatregelen tijdelijk is. “Ze worden opgeschort niet afgeschaft“, benadrukte hij. Op 1 september worden de maatregelen opnieuw bekeken.
“We gaan een zomer in zonder certificaten”, zei Themistocleous, die benadrukte dat deze maatregel van toepassing is op zowel revaccineerden als niet-gevaccineerden.
TRANSAVIA VLUCHTEN VANAF NEDERLANDSE LUCHTHAVENS
Ook dit keer heeft Jur de vluchten bij elkaar geraapt. Er is keuze genoeg. Soms heel voordelig, soms duurder tot duur. Van alles wat.
Je kunt zelf de keuze van je heenvlucht en terugvlucht bepalen. Een dagje of wat eerder of juist later kan een boel pegels schelen.
Zomergasten: Neem niet teveel bagage mee. Je hebt hier niet veel kleding nodig. Een strand badhanddoek is hier niet duur. En anders hebben wij er nog wel enkele op voorraad.
Wij hebben op bijna iedere dag nog wel plekjes vrij. En soms meer dan eentje. Bel of mail Siemon. Hij kan het je allemaal vertellen.
NOORDELINGEN EN ZUIDELINGEN: HERAKLION VANAF JULLIE LUCHTHAVENS
Corendon Dutch Airlines. Wij hebben er vele jaren mee samengewerkt. Hun prijzen waren soms echt heel voordelig, dankzij een overeenkomst met hen.
Nu doen wij dat niet meer, maar… Als je graag vanaf Groningen vliegt of vanaf Maastricht, dan is het aan te raden hun website te bekijken. www.corendon.com De vluchten zijn vroeg in de morgen heen. 8,45 vanaf Groningen en 10.10 vanuit Maastricht. Groningse reizigers hebben dus een tussenlanding heen. Terug een directe vlucht. Voor de Maastrichtreizigers is er heen geen tussenlanding, terug wel.
Let wel, je terugvlucht naar Nederland is om 5.30. Dat is heel vroeg. Maar je bent om 8.15 weer op Drentse bodem. Anderhalf uur later, 9.40, land je op Maastricht. Je hebt dan nog wel een hele dag voor je. Als je naar Grunniger koek snakt of een reusachtige rijstevlaai.
Retour vanaf ruim € 300,- En soms nog iets voordeliger. Op basis van 7 kilo handbagage.
TIP: Kijk voor je terugvlucht ook bij bijvoorbeeld Transavia naar Amsterdam of Eindhoven. Dat scheelt heel vroeg opstaan, als je terugvliegt.
DE OUDE TV DOOS.
ZORBA de dans. Muziek van het Trio Hellenique, dat in de jaren zestig/zeventig razend populair was.
Het gezelschap had deze hit in 1965. De componist was de vorig jaar overleden Mikis Theodorakis.
Aanvankelijk woonden ze, Polis Efthimiadis, Basil Nikolaidis en Denis Kavalieratos, in Parijs, maar in 1965 verhuisden ze naar Nederland. En laten ze daar dat jaar nu een grote hit hebben gehad met Zorba. 37 weken met als hoogste notering de vijfde plaats.
Enige jaren later lopen ze Fred Oster tegen het lijf. (Een ongeluk ziot in een klein hoekje…) En daar gingen de dames van het dansgroepje erg van huppelen. (heb erg gelachen om de Hollandse interpretatie van de Griekse choreografie. Lach je mee?)
HET HAD OOK WEL WAT…
Dit jaar wordt wel een beetje het jaartje achteromkijken. Nostalgische neuzelingen moeten het niet worden. Maar een beetje achterom loeren.. Zonder nekkramp te krijgen.…
Wat is het toch bijzonder, hoe het geldverkeer in de afgelopen 17 jaar is veranderd. En met het geldverkeer ook de communicatie. Beter gezegd: De communicatie is verbeterd, versneld eigenlijk. En zodoende is ook het geldverkeer in een stroomversnelling gekomen. First things first.
In de eerste periode van ons Mertizabestaan kon je wel met elkaar mailen, maar de snelheid was sullig sloom. Je moest dus inbellen en dan begonnen de netwerken te ratelen. De telefoon is een ratelapparaat. Menig mens ratelt er maar op los. Maar ècht het ratelgeluid… Dat was van die tijd. In de kleine receptie beneden werd geduld beoefend. Lange sessies waren dat, voordat we verbinding kregen. En er gehandeld kon worden. Ik vertelde er al wat over in de vorige Nieuwsbrief.
Betalingen gingen echter een stuk sneller. Eenvoudiger, zeg maar supersimpel. Voor ons dan. Niet voor onze gasten. Die moesten uit het land van herkomst veel baar geld meenemen om ons te kunnen betalen. Daarom kwam menigeen in vliegende vaart op ons af met de vraag of er kon worden betaald. “‘t Mag ook morgen”, daar was niet iedereen van gediend. Men wilde zijn geld kwijt.
En zo stapelden de Euro’s zich op. Ja het was al Eurotijd. Gelukkig hebben wij nooit hoeven omrekenen van de Drachme naar de Euro. De Drachmes noemden wij in de tijd van onze carrière als vakantieganger: Dracula’s.
Thuis stapelden zich de Euro’s op, zodat we met enige regelmaat naar de bank moesten in Ierapetra. Wat heb ik die vreselijke bank vaak van binnen gezien. Want er moest worden gewacht. In lange rijen. Geluk als je die aardige bankerella trof. Pech als Harry de Hork er zat, die zelf de woorden boe of bah niet kende. En natuurlijk de volwaardige afwezigheid van enige privacy. Lastig met een slordige tienduizend Euro’s op zak. Lees mijn boekje: ‘En het werd Griekenland’ er nog maar eens op na.
Alles, maar dan ook alles ging contant. En nog steeds toveren onze mede Mirtos bewoners graag hun stapeltje bankbiljetten uit de zak, de borst of de kont. Dat maakt niet uit. Lekker slordig flappies pakken en op de toonbank smijten. Met een gebaar vol nonchalance. Maar dat verdwijnt. Meer en meer hebben mensen nu een bankpas. Carta! En dat kan ook, want een aantal jaren terug verschenen de cart machines in supermarkt en in andere negotie. Zelfs bij de dokter. Niet alleen sneller die betaling. Maar ook beter te controleren door de taxminnende overheid. Vooral dat.
Toen we na vele jaren in Mirtos een apotheek kregen, waren we blij. Alleen klonk toen onze verzuchting luid: En dan nu nog een Flappentapper. En die is er even later ook gekomen. Ingepropt in de buitenmuur van Hotel Mirtos. Aanvankelijk wilden de banken er niet aan. Vanwege aanvullen en daardoor iedere dag langskomen. De bank liet het afweten, ook mijn Alpha bank. Maar een bankomatbedrijf sprong in het gapende betaalgat. En zo kan iedereen overal betalen hoe hij wil. Ook bij ons. Want wij hebben zo’n betaalapparaat inmiddels ook in de receptie. Al een jaar of drie. Ik weet niet hoe het werkt. Als iemand wil betalen, dan roep ik hulpeloos om Siemon. In no time is het: pasje erin, pasje er uit en mag ik op mijn thuiscomputer zien dat er een betaling binnen is.
Nee, ik had dat zeventien seizoenen geleden niet kunnen bevroeden. En de vreugde van het bijna niet meer bezoeken van de bank, inmiddels zonder de aardige bankerella, die zit nu in de bandenindustrie, en de in het niet verdwenen Harry de Hork. Lange wachtrijen zijn er ook bijna niet meer, omdat veel mensen het geldverkeer regelen vanuit huis of eigen zaak. Ook wij natuurlijk.
Ja, er is veel veranderd. Ten goede. Maar als ik even omkijk zie ik die lange rij. En die lieden die met hun neus boven op andermans bankzaken staan.
Eerlijk? Het had ook wel wat.
CANNELLONI MET SPINAZI EN MYZITRA
We hebben de cannelloni gemaakt met crêpes. Toen de Italianen nog niet open waren in Mirtos, vanwege de winterstop.
Je kunt hiervoor gewoon pannenkoekenbeslag voor gebruiken. We hebben 10 crêpes gemaakt en laten afkoelen. Denk erom, een snufje zout maakt de pannenkoek smakelijker.
De vulling van de crêpes:
- 450 gram diepvries spinazie.
- 200 gram verse myzithra
- Een snufje nootmuskaat
- Een beetje zout
Meng dit goed door elkaar; voeg steeds een beetje myzithra toe tot je denkt dat het voldoende is.
Vul de crêpes met dit mengsel, snijd ze af tot de grootte van de ovenschaal. Verspreid ietwat olijfolie in de ovenschaal met een kwastje of keukenrolpapier. Leg de gevulde cannelloni rolletjes in de ovenschaal. Verwarm de oven voor op 200 graden.
De saus
Dit kan een dag van te voren worden gemaakt.
Ingrediënten:
- 500 gram half om half gehakt.
- Gehaktkruiden, zout en peper
- 2 blikjes tomatenblokjes.
- 1 eetlepel tomatenpuree
- 2 klein gesneden uien
- 100 ml room.
- Olijfolie
- Een klontje boter
- 1 of 2 teentjes knoflook.
- Enkele blaadjes basilicum
- Wat oregano en wat laurierblaadjes.
- Geraspte kaas.
BEREIDING
Bak de uien en knoflook in een pan met wat olijfolie en een klontje boter. Wanneer de uien glazig zijn voeg je het gehakt toe. Schep dit om tot het wat rul is.
Voeg de tomatenblokjes en de tomatenpuree toe. Doe daar ook de basilicum en oregano door.
Laat de saus ongeveer 20 tot 30 minuten sudderen.
Doe de saus over de cannelloni en strooi er voldoende geraspte kaas over.
Zet de ovenschaal 30 minuten in de oven op 200 graden.
Kali orexie
opbouw en onderhoud 
Cyber Shrimp © auteursrecht 2022 
Villa Mertiza