Nieuwsbrief december 2019

VOOR DE GRIEKSE MIEPIES

Al eerder heb ik het gehad over regels in een land en de handhaving ervan. Heel veel bij wet geregelde afspraken zijn in heel Europa praktisch hetzelfde. Alleen hoe wordt er gecontroleerd?

Als wij door Duitsland rijden, zoevend over de Autobahn, dan pas ik mij meer aan, aan de snelheden van de medeweggebruikers, dan aan de borden langs de kant van de weg, die mij vertellen hoe hard ik mag. Ik overtreed daar dan de wet, omdat er niemand op let. Ook en vooral de politie niet. Alleen Siemon protesteert. Maar daar trek ik me niet zoveel van aan.
In Oostenrijk houd ik me strikt aan de 100km limiet. Er wordt overal met camera’s op mijn snelheid gelet. Nu worden sommige Europese soepen niet zo heet gegeten, want wij rijden met een Grieks nummerbord. En in het buitenland gepleegde overtredingen worden niet snel naar Griekenland gestuurd. Men vertrouwt blijkbaar het Griekse systeem van boete inning niet. Zonde van de postzegel.
De openbare gebouwen en de horeca in Griekenland krijgen nu te maken met een rookverbod en de straf op overtreding van dat verbod wordt duur betaald. Zeker gezien het gemiddelde inkomen van de Griek. Wij merken al wel, dat de asbak niet zo snel meer op tafel komt. Even naar buiten is ook geen straf voor de straffe roker. De temperatuur is alleszins redelijk, hoewel… een Griek is een notoire koukleum. En de wind kan soms gemeen koud om de hoek zeilen. Roken met kinderen in de auto is nu zwaar strafbaar. Ben benieuwd of dat ook wordt gehandhaafd. Ik betwijfel het. Zo wordt er ook niet ingegrepen als kinderen op de bijrijdersstoel zitten. Alleen of op schoot en dan uiteraard zonder gordel. Ik zie ook kinderen staan tussen dashboard en die voorstoel. Hoeveel kids zijn er bij een botsing niet doodgedrukt. Ik verbeeld me, dat ik tegenwoordig iets meer kinderen op de achterbank zie zitten. Goede, indrukwekkende tv campagnes zouden wel eens iets kunnen uitrichten. Maar ook hier: handhaving. De beste methode.
De afgelopen week, even enkele maanden terug in Nederland, zag ik weer hoe geordend het verkeer hier draait. Altijd heb ik het gevoel hier iets minder alert te hoeven rijden. Hoewel, een rotonde nemen is in Nederland, een heksentoer. De macht van de razende fietser, die voorrang heeft op zelfs de grootste truck, is iets waar je steeds weer, inclusief nekklachten, aan moet wennen. In Griekenland heb je rotondes, maar daar alleen bij hoge uitzondering een fietser, die zich daar waagt. En de rechten van de tweewielgebruiker zijn flinterdun.
Maar al met al, in dit koude kikkerlandje zijn er voldoende regels, inclusief handhaving, om het dagelijks leven in goede banen te hebben geleid. Zelfs met een gebrek aan 500 agenten in de hoofdstad, kunnen we in het algemeen het dagelijks leven prima aan.

Tot de Nederlander afgelopen week tot haar en zijn schrik hoorde, dat de kat dient te worden aangelijnd als hij naar buiten gaat en anders dient binnen te blijven. Kattenliefhebbers waren totaal van slag of dachten dat het een verlate of vervroegde 1 aprilgrap was en kraaiden het uit.
Op televisie vulden praatprogramma’s zich met dit onderwerp, aangevoerd door kattoloog Midas Dekker. Het muisje, het konijntje, de akkerlak, het vogeltje, allemaal slachtoffer van de moorddadigste onder de huisdieren, met stip, de kat, de poes. Zal het er echt van komen? Inclusief een kliklijn en een ‘ordedienst ter bescherming van het buitenleven’. En dan… dan moet ik in gedachten even door Mirtos dwalen. Daar waar je eerder een katachtige, dan een mensachtige tegenkomt. Waar rondom containers de kat huist en in het seizoen rondom de tafel aan de boulevard de poes om restjes leurt. Onze beide huistijgers Koos en Judas worden in de winter door Willeke uit Mirtos gevoerd. Maar tijdens het seizoen houden zij hongerig onze accommodatie vrij van ongedierte. Daarom blijven zij. En ik persoonlijk tolereer ze. Want het blijven moordenaars, waar geen straf voor geldt, laat staan een handhavingsbeleid op wordt losgelaten.
Dus in Griekenland dan maar eerst veiligheidsprioriteiten voor mensen stellen. Is al lastig genoeg.

Het liedje Miepie van Kinderen voor kinderen, gezongen door Daniël Samkalden is een tekst van Letty Kosterman, oud VARA coryfee en de muziek is van Jules de Corte. Een juweeltje.